Μαρία του Εδιμβούργου, η σύζυγος του Φερδινάνδου Α΄ της Ρουμανίας. Οι απιστίες και η ταραγμένη ζωή της.

Η Βασίλισσα Μαρία της Ρουμανίας (γεννημένη Μαρία Αλεξάνδρα Βικτώρια του Εδιμβούργου) γεννήθηκε στις 29 Οκτωβρίου του 1875 στην Αγγλία. Ο πατέρας της, o πρίγκιπας Άλφρεντ, ήταν ο δεύτερος γιος της Βασίλισσας Βικτώριας. Η μητέρα της, Μαρία Αλεξάντροβνα της Ρωσίας, ήταν η μόνη επιζήσασα κόρη του Τσάρου Αλέξανδρου Β΄ της Ρωσίας. Η Μαρία ήταν γνωστή ως "Μίσι" στους φίλους και στην οικογένειά της.

Παιδική ηλικία

Τα πρώτα χρόνια της παιδικής ηλικίας της Μαρίας ήταν στην Αγγλία. Όταν η Μαρία μεγάλωσε λίγο, η οικογένειά της μετακόμισε στη Μάλτα λόγω του πρίγκιπα Αλφρεντ, που ανέλαβε τη διοίκηση του Βασιλικού Ναυτικού που ήταν εκεί. Ήταν τότε που η Μαρία και η αδελφή της Βικτώρια-Μελίτα ανακάλυψαν το πάθος τους για ιππασία. Δυστυχώς για τα κορίτσια, οι Άγγλοι της υψηλής κοινωνίας διαμαρτύρονταν για την έλλειψη θηλυκών τρόπων στις πριγκίπισσες του Εδιμβούργου.

Λίγα χρόνια αργότερα, στις αρχές της δεκαετίας του 1890, η οικογένεια της Μαρίας μετακόμισε ξανά στο Coburg στη Γερμανία, όπου οι γονείς της Μαρίας πήραν τις θέσεις τους ως ο νέος δούκας και η δούκισσα του Σαξ-Κόμπουργκ-Γκότα. Καθώς η Μαρία γινόταν νεαρή γυναίκα, άρχισε να προσελκύει πολλούς θαυμαστές του αντίθετου φύλου. Ένας από αυτούς τους θαυμαστές ήταν ο πρίγκιπας Γεώργιος της Ουαλίας (ο μελλοντικός Γεώργιος Ε΄). Ήθελε να την παντρευτεί, αλλά και οι δύο μητέρες τους διαφώνησαν. Η μητέρα της Μαρίας είχε καλύτερα σχέδια για την μεγαλύτερη κόρη της.

Γάμος με τον Φερδινάνδο της Ρουμανίας

Όντας φιλόδοξη μητέρα, η δούκισσα Μαρία άρχισε να αλληλογραφεί με τον βασιλιά Κάρολο Α΄ της Ρουμανίας. Όπως και η Δούκισσα Μαρία, ο Κάρολος αναζητούσε έναν κατάλληλο αρραβώνα για τον ανιψιό και κληρονόμο του Πρίγκιπα Φερδινάνδο (γνωστό ως Νάντο σε στενούς κύκλους).

Ενώ η μητέρα της Μαρίας ήταν ενθουσιασμένη με τον αρραβώνα, ο Άλφρεντ είχε κάποιες αμφιβολίες. Σύμφωνα με τη Μαρία, πριν αφήσει το Κόμπουργκ για να αρραβωνιαστεί τον Φερδινάνδο, ο πατέρας της την κάλεσε στο δωμάτιό του και ξέσπασε σε κλάματα και της είπε να μην ξεχνά ποτέ ότι είναι κόρη του ναυτικού. Δεν ήταν ο μόνος που είχε αυτές τις απόψεις. Η μητέρα του, η βασίλισσα Βικτώρια, δεν ήταν πολύ υπέρ του αρραβώνα.

Παρά τις ανησυχίες της γιαγιάς και του πατέρα της, η Μαρία παντρεύτηκε τον Φερδινάνδο της Ρουμανίας στις 10 Ιανουαρίου 1893. Η νύφη ήταν δεκαεπτά, ενώ ο γαμπρός δέκα χρόνια μεγαλύτερος.

Ο γάμος της Μαρίας και του Φερδινάνδου δεν ήταν ιδιαίτερα ευτυχής, ειδικά τα πρώτα χρόνια. Είχαν διαφορετικές προσωπικότητες. Η Μαρία ήταν εξωστρεφής, καλλιτεχνική και ελεύθερη. Ο Φερδινάνδoς, από την άλλη πλευρά, ήταν ντροπαλός, της επιστήμης κι έτεινε προς την πνευματική πλευρά. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι και οι δύο είχαν κι άλλες σχέσεις.

Παρά τις πολλές διαφορές μεταξύ τους, η Μαρία και ο Φερδινάνδος έκαναν το καθήκον τους κάνοντας μαζί έξι παιδιά: τον Κάρολο (τον μελλοντικό Κάρολο Β΄), την Ελισάβετ, τη Μαρία, τον Νικόλαο, την Ιλεάνα, και τον Μίρτσα (ο οποίος πέθανε νέος). Λόγω της ύπαρξης αμέτρητων σχέσεων της Μαρίας με άλλους άντρες, υπήρξαν αμέτρητες φήμες σχετικά με την πατρότητα των παιδιών τους (ειδικά των δύο τελευταίων).

Η νέα Εστεμμένη Πριγκίπισσα της Ρουμανίας δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί στη ρουμανική ζωή για τα πρώτα δύο χρόνια. Βρήκε την πόλη του Βουκουρεστίου βαρετή, όπως και τη νέα της ζωή στο βασίλειο. Οι θείοι του άντρα της, ο βασιλιάς Κάρολος και η βασίλισσα Ελισάβετ, δεν έκαναν τη νέα της ζωή ευκολότερη. Αυτοί, ιδίως ο βασιλιάς, παρακολουθούσαν την κάθε κίνησή της και μάλιστα πήραν τα δύο μεγαλύτερα παιδιά τους από τη φροντίδα της επειδή ήταν "πολύ νέα". Αυτό θα είχε καταστροφικές συνέπειες τα επόμενα χρόνια.

Η Μαρία ασχολήθηκε πολύ με τη νοσηλεία σε περιόδους πολέμου. Κατά τη διάρκεια του δεύτερου βαλκανικού πολέμου το 1912, η ​​Μαρία ανέλαβε τη διοίκηση του στρατοπέδου χολέρας στη Zimnicea. Ήταν αυτή η εμπειρία που προκάλεσε το ενδιαφέρον της Μαρίας σε ευρύτερα θέματα. Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, η Μαρία αναδιοργάνωσε τα νοσοκομεία, επισκέφθηκε τάφρους, και μάλιστα εργάστηκε ως νοσοκόμα κάποια στιγμή. Οι κόρες της Μαρία και η Ιλεάνα βοήθησαν επίσης τη μητέρα τους σε αυτά τα καθήκοντα.

Ο Φερδινάνδος και η Μαρία έγιναν ο νέος βασιλιάς και βασίλισσα της Ρουμανίας όταν πέθανε ο βασιλιάς Κάρολος, το 1914. Λόγω του πολέμου, η τελετή δεν έγινε πριν από τις 15 Οκτωβρίου του 1922. Προς ανακούφιση των γονιών του, ο νεαρός Κάρολος χώρισε την πρώτη σύζυγό του και παντρεύτηκε την Πριγκίπισσα Ελένη της Ελλάδας και της Δανίας. Ο γάμος του Κάρολου και της Ελένης αποδείχτηκε τεράστια αποτυχία (και κατέληξε σε διαζύγιο).

Ήταν επίσης κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πολέμου όταν η Μαρία άρχισε να έχει προβλήματα με τον μεγαλύτερο γιο της Κάρολο. Ενώ ο Κάρολος ήταν έξυπνος, είχε εμμονές με τα πάρτι, το ποτό και τις γυναίκες. Έβαλε σχεδόν σε κίνδυνο τη ρουμανική μοναρχία όταν έφυγε από τη στρατιωτική του θέση για να παντρευτεί την πρώτη από τις τρεις συζύγους του. Η μεγαλύτερη κόρη της Μαρίας, Ελισάβετ, δεν ήταν καλύτερη. Ήταν πολύ εγωίστρια, νοιαζόταν πολύ λίγο για τους άλλους (όπως και για τους γονείς και τα αδέρφια της), και είχε πολλούς εραστές.

Η Μαρία έκανε πολλά ταξίδια μετά τον πόλεμο. Επισκέφτηκε την πατρίδα της, την Αγγλία, την πόλη του Παρισιού και ακόμη και την Αμερική.

Τελευταία χρόνια

(Η Μαρία της Ρουμανίας κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής της)

Τα τελευταία χρόνια της Μαρίας ήταν πράγματι ταραχώδη. Το 1929, δύο χρόνια μετά τον θάνατο του συζύγου της, της προσφέρθηκε μια κενή έδρα στην αντιβασιλεία από τον πρωθυπουργό της Ρουμανίας, αλλά η Μαρία αρνήθηκε. Ήθελε να να επικεντρωθεί περισσότερο στη διακόσμηση, την κηπουρική και το τελευταίο ενδιαφέρον της, τη γραφή. Έγραψε τα απομνημονεύματά της και την παιδική λογοτεχνία.

Όταν ο Κάρολος επέστρεψε στη Ρουμανία από την εξορία και ανέτρεψε τον γιο του Μιχαήλ (από την Πριγκίπισσα Ελένη) το 1930, η ζωή της Μαρίας ξαφνικά άλλαξε προς το χειρότερο. Το προσωπικό της μειώθηκε δραματικά, η οικονομική της κατάσταση χειροτέρεψε και ο Κάρολος τοποθέτησε κατασκόπους στο σπίτι της. Ο Κάρολος προσπαθούσε ακόμη να χωρίσει την Πριγκίπισσα Ιλεάνα από τη Μαρία, αλλά η Ιλεάνα κατάλαβε την προδοσία του αδελφού της και διαμαρτυρήθηκε. Αργότερα, η Ιλεάνα παντρεύτηκε έναν αρχιδούκα λίγα χρόνια αργότερα και δεν της επιτράπηκε να επιστρέψει στη Ρουμανία. Παρόλ' αυτά, η Μαρία δεν αντέδρασε (εν μέρει, δεν επιθυμούσε να αποξενώσει το μεγαλύτερο γιο της).

Ήταν κατά τη διάρκεια αυτής της πολύ ταραχώδους περιόδου που η Μαρία στράφηκε προς τη θρησκεία των Μπαχάι. Για πρώτη φορά συναντήθηκε αυτή τη θρησκεία το 1926 κατά τη διάρκεια μιας από τις πολλές προσωπικές κρίσεις της. Ενώ η Μαρία εξακολουθούσε να θεωρείται επισήμως ως Αγγλικανή, υπήρχαν πολλές πτυχές της πίστης Μπαχάι που την προσέλκυσαν. Η εστίαση στην θρησκεία των Μπαχάι θα φανεί χρήσιμη όταν η Μαρία έπρεπε να αντιμετωπίσει μια ακόμη προσωπική προδοσία όταν ο γιος της, πρίγκιπας Νικόλαος, παντρεύτηκε μια διαζευγμένη Ρουμάνα (την οποία η Μαρία δεν συμπαθούσε καθόλου) και εξορίστηκε από τη Ρουμανία. Μέχρι τώρα, η υγεία της Μαρίας είχε αρχίσει να χειροτερεύει.

Στις αρχές του 1937, λιποθύμησε, και ο Κάρολος ζήτησε ειδικούς γιατρούς (μετά από προτροπή της αδελφής της Μαρίας, Βεατρίκης). Διαγνώστηκε με κακοήθη όγκο στο πάγκρεας. Δυστυχώς, δεν είχαν πει τη σωστή διάγνωση. Της είπαν ότι πάσχει από κίρρωση του ήπατος, αλλά η Μαρία δεν την πίστευε γιατί ισχυρίστηκε ότι ποτέ δεν έπινε αλκοόλ στη ζωή της.

Η Μαρία πέθανε στις 18 Ιουλίου του 1938 στην ηλικία των 62 ετών. Ο μεγαλύτερος γιος της Κάρολος, η μεγαλύτερη κόρη της Ελισάβετ και ο εγγονός της Μιχαήλ ήταν στο πλευρό της όταν πέθανε. Ο πρίγκιπας Νικόλαος και η πριγκίπισσα Ιλεάνα ειδοποιήθηκαν μόνο όταν ήξεραν ότι δεν επρόκειτο να έρθουν έγκυρα. 

Η Μαρία θάφτηκε στη Μονή Curtea de Arges στη Ρουμανία.

Πηγή

https://www.historyofroyalwomen.com/marie-of-edinburgh/marie-edinburgh-queen-romania/