Ισαβέλλα, η "λύκαινα" της Γαλλίας. Ο γάμος της όταν ήταν ανήλικη με τον Εδουάρδο Β΄ της Αγγλίας, που ήταν ομοφυλόφιλος. Οι συνεχόμενες απιστίες του συζύγου της και η εισβολή της στην Αγγλία.

Όταν η Ισαβέλλα της Γαλλίας έφθασε στην εκκλησία της Βουλώνης το 1308 για τον γάμο της με τον Εδουάρδο Β΄ της Αγγλίας, η ιδέα ότι κάποια μέρα θα ήταν μια από τους πιο απατημένες Βασίλισσες στην αγγλική ιστορία δεν πέρασε απ' το μυαλό της. Έτσι κι αλλιώς, ο νέος της σύζυγος της ήταν όπως πρέπει να είναι ένας βασιλιάς, ψηλός, αθλητικός, με καλή εμφάνιση που ταίριαζε με τη δική της.

Ως η νεότερη επιζήσασα κόρη του Φιλίππου Δ΄ της Γαλλίας και της Ιωάννας Α΄ της Ναβάρρας, ο γάμος είχε τεθεί σε κίνηση για να σταματήσει ο πόλεμος μεταξύ Γαλλίας και Αγγλίας πάνω στην επικράτεια, και συγκεκριμένα στην επαρχία της Γασκώνης. Αλλά υπήρχαν δύο πράγματα που εμπόδισαν την εσωτερική ευδαιμονία τους. Ο Εδουάρδος δεν ήθελε ιδιαίτερα να γίνει βασιλιάς, και ήταν ερωτευμένος με κάποιον άλλο.

Η παντρεμένη της ζωή

Ο Πιρς Γκάβεστον, ένας ντόπιος από την Γασκώνη, εισήλθε στο σπίτι του βασιλιά όταν ήταν έφηβοι. "Μόλις τον είδε ο γιος του Βασιλιά, ερωτεύτηκε τόσο πολύ που έφτασε σε μια διαρκή προσκόλληση μαζί του." Ο Εδουάρδος Α΄ εξόρισε τον Γκάβεστον από την Αγγλία, φοβούμενος την επιρροή του πάνω στον γιο του, αλλά όταν πέθανε, ο νέος βασιλιάς κάλεσε τον εραστή του πίσω. Τον έκανε κόμη της Κορνουάλης και τον πάντρεψε με την ανιψιά του, κάνοντάς τον μέλος της βασιλικής οικογένειας. Με άλλα λόγια, τώρα υπήρχαν τρία άτομα σε αυτόν τον γάμο και η Ισαβέλλα ήταν η περίεργη. Όταν οι νεόνυμφοι έφτασαν στο Ντόβερ στην Αγγλία, ο Εδουάρδος έσπευσε στην αγκαλιά του αγαπημένου του. Έδωσε ακόμη και τα γαμήλια δώρα του ζευγαριού στον εραστή του.

Σύντομα η Ισαβέλλα γράφει στον πατέρα της πως είχε υποστεί κακομεταχείριση. Η νέα Βασίλισσα ίσως ήταν μόνο δώδεκα, αλλά ήξερε τι δικαιούταν ως πριγκίπισσα και, τώρα, ως Βασίλισσα. Οικόπεδα που έπρεπε να δοθούν στη βασίλισσα δόθηκαν στον Γκάβεστον. Επίσης, δεν της δόθηκαν χρήματα για να ιδρύσει το δικό της ανεξάρτητο νοικοκυριό. Μην έχοντας άλλη επιλογή, η Ισαβέλλα έπρεπε να το πάρει απόφαση και να βρει έναν τρόπο να ζήσει σε αυτό το ξένο βασίλειο.

Η Ισαβέλλα άντεξε την σχέση του συζύγου της με τον Γκάβεστον για τέσσερα χρόνια, κάνοντας ακόμα και παρέα μ' αυτόν και με την σύζυγό του. Παρά την ένταση στην υπερηφάνειά της, η Ισαβέλλα υποστήριξε τον σύζυγό της, ήταν πιστή σε αυτόν, κάτι που της απέδωσε τον σεβασμό του λαού της Αγγλίας.

Ενώ η Ισαβέλλα ίσως ήταν διατεθειμένη να τα βγάλει πέρα με τον Γκάβεστον, οι βαρόνοι δεν ήταν τόσο ανοιχτοί. Ανάγκασαν τον βασιλιά να εξορίσει τον Γκάβεστον στην Ιρλανδία, αλλά ο Εδουάρδος σύντομα βρήκε έναν τρόπο να φέρει τον πίσω. Και πάλι η εξάρτηση του βασιλιά από το αγαπημένο χωρίσει τους βαρόνους σε δύο στρατόπεδα, εκείνους που αντιτάχθηκαν στο Γκαβίστον και σε εκείνους που υποστήριζαν τον βασιλιά. Τέλος, οι βαρόνοι είχαν αρκετούς λόγους για να μισούν τον Γκάβεστον, καθώς πολλοί από αυτούς είχαν χάσει τα εδάφη και τους τίτλους τους, που δόθηκαν σε κείνον. Τέλος, οι βαρόνοι συνέλαβαν τον Γκάβεστον και τον εκτέλεσαν.

(O Εδουάρδος Β΄ της Αγγλίας)

Για λίγα χρόνια μετά το θάνατο του Γκάβεστον, ο Εδουάρδος και η Ισαβέλλα ήταν ευχαριστημένοι. Ανεξάρτητα για το πώς μπορεί να αισθάνθηκε προσωπικά για το θάνατο του Γκάβεστον, το έβαλε στην άκρη για να παρηγορήσει τον άντρα της. Μετά από τέσσερα χρόνια γάμου, η Ισαβέλλα σύντομα γέννησε έναν γιο, τον Εδουάρδο. Άλλα τρία παιδιά εντάχθηκαν στη βασιλική οικογένεια τα επόμενα δέκα χρόνια καθώς η Ισαβέλλα αφιερώθηκε στην ύπαρξη μιας καλής συζύγου και βασίλισσας. Ο Εδουάρδος δεν έκανε καμία κίνηση για να αναζητήσει νέο εραστή. Άρχισε να εκτιμά τη γυναίκα που παντρεύτηκε, ιδιαίτερα την νοημοσύνη της. Όταν ήταν χώρια, έγραφαν συχνά ο ένας στον άλλο. Η εμπιστοσύνη του για την Ισαβέλλα ήταν τόσο μεγάλη, που άρχισε να της επιτρέπει να παρίσταται στις συνεδριάσεις των συμβουλίων.

Ήταν γύρω στο 1319 που ο Ούγος Ντεσπένσερ ο νεότερος άρχισε τη σχέση του με τον βασιλιά. Όπως και ο Πιρς Γκάβεστον, ο Ντεσπένσερ παντρεύτηκε την ανιψιά του βασιλιά Ελεονώρα, κληρονόμο της κομητείας του Γκλόστερ. Σε αντίθεση με τον πατέρα του που ήταν πάντα πιστός στον βασιλιά, ο Ντεσπένσερ ο νεότερος είχε υποστηρίξει τους βαρόνους μέχρι να συνειδητοποιήσει ότι θα μπορούσε να εκπληρώσει τις φιλοδοξίες του απορροφώντας το βασιλιά. Σύντομα ο Ντεσπένσερ έγινε μέλος του συμβουλίου και αρχιθαλαμηπόλος του. Ο Ντεσπένσερ ήταν πιο επικίνδυνος από τον Γκάβεστον. Ήταν έξυπνος, αδίστακτος και πονηρός. Κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα εάν η σχέση μεταξύ του Εδουάρδου και του νέου αγαπημένου του ήταν σωματική ή όχι. Αλλά για την Ισαβέλλα και τους βαρόνους, δεν είχε σημασία, καθώς παρακολούθησαν τον βασιλιά να παραιτείται όλο και περισσότερο από την ευθύνη του και να ασχολείται με τον νέο του εραστή.

Για την Ισαβέλλα, πρέπει να ήταν κάτι ήδη ιδωμένο, μόνο που ο Ντεσπένσερ ήταν πεινασμένος για εξουσία. Ζηλεύοντας την επιρροή της Ισαβέλλας πάνω στο βασιλιά, έπεισε τον Εδουάρδο να μειώσει την εξουσία της και το εισόδημά της. Αλλά το χειρότερο ήταν ότι μπορεί να προσπάθησε να παρενοχλήσει σεξουαλικά τη βασίλισσα. Κανείς δεν το ήξερε στα σίγουρα, αλλά οι φήμες έλεγαν ότι ο Ντεσπένσερ ήθελε να κατέχει και τη βασίλισσα. Το 1321, όταν ήταν έγκυος με το τελευταίο της παιδί, η Ισαβέλλα ζήτησε από τον βασιλιά να εξορίσουν τον Ντεσπένσερ. Ο Ντεσπένσερ εξορίστηκε, αλλά ο βασιλιάς τον ξανάφερε τον επόμενο χρόνο.

Η σχέση της με τον Ρογήρο Μόρτιμερ κι η εκθρόνιση του συζύγου της

To 1325, η Ισαβέλλα πήγε με τον γιο της, Εδουάρδο, πρίγκιπα της Ουαλίας, στη Γαλλία όπου βασίλευε ο αδερφός της, Κάρολος Δ΄, για να διαπραγματευτούν. Εκεί, η Ισαβέλλα γνώρισε τον Ρογήρο Μόρτιμερ, και σύντομα έγιναν εραστές. Σχεδίαζαν να εισβάλλουν στην Αγγλία για να βάλουν το γιο της στο θρόνο αντί για τον πατέρα του. Μόλις ο Εδουάρδος άρχισε να βομβαρδίζει τον αδελφό της και τον Πάπα με επιστολές, η Ισαβέλλα και ο Μόρτιμερ δεν αισθάνονταν την ανάγκη να κρύψουν τη σχέση τους. Θεωρώντας το γάμο της κατεστραμμένο ανεπανόρθωτα, η Ισαβέλλα άρχισε να ντύνεται σαν χήρα και να λέει σε οποιονδήποτε άκουγε ότι «Κάποιος έχει έρθει ανάμεσα σε εμένα και στο σύζυγό μου ... Διαμαρτύρομαι ότι δεν θα επιστρέψω μέχρι να φύγει αυτός ο εισβολέας αλλά να απαρνούμαι τα ρούχα του γάμου μου, θα φοράω τα φορέματα της χηρείας και του πένθους μέχρι να πάρω εκδίκηση από αυτόν τον Φαρισαίο». Μετά από δεκαεπτά χρόνια ύπαρξης μιας καλής συζύγου, η Ισαβέλλα δεν επρόκειτο να ανεχτεί πια την έλλειψη σεβασμού του συζύγου της.

Ο Εδουάρδος, από την πλευρά του, αρνήθηκε να δεχτεί την απιστία της συζύγου του. Είχε αποδείξει ότι μπορούσε να είναι όσο αδίστακτος όσο ο πατέρας του, ο Εδουάρδος Α΄, όταν ήθελε να είναι. Περίμενε χρόνια, αλλά τελικά είχε εκδικηθεί εναντίον των βαρόνων που σκότωσαν τον Γκάβεστον και προσπάθησαν να περιορίσουν τη βασιλική του εξουσία. Ο Εδουάρδος μπορεί να ήταν απρόθυμος βασιλιάς, αλλά κανείς δεν θα του έλεγε τι να κάνει. Έστειλε θυμωμένος επιστολές ζητώντας την επιστροφή του πρίγκιπα της Ουαλίας. Ο Ντεσπένσερ, και κατ' επέκταση ο σύζυγός της, πρέπει να φύγουν.

Οπλισμένοι με ξένα στρατεύματα και την υποστήριξη των ευγενών, η Ισαβέλλα και ο Μόρτιμερ εισέβαλαν στην Αγγλία. Ο Εδουάρδος Β΄ και ο Ντεσπένσερ με τους συγγενείς του δραπέτευσαν, αλλά σύντομα συνελήφθησαν. Η Ισαβέλλα παρακαλούσε για τη ζωή του πατέρα του Ντεσπένσερ, που ήταν πάντα με το μέρος της. Δεν ένιωθε όμως καθόλου λύπηση για τον Ντεσπένσερ τον νεότερο. 

Τελικά, ο Ντεσπένσερ καταδικάστηκε σε θάνατο. Η Ισαβέλλα σύντομα έδειξε ότι θα μπορούσε να είναι τόσο ανελέητη όσο ο πατέρας της. Ο Εδουάρδος Β΄ εκθρονίστηκε και ο γιος του στέφθηκε ως Εδουάρδος Γ΄. Δεδομένου ότι ήταν μόλις δεκατεσσάρων εκείνη την εποχή, η Ισαβέλλα και ο Μόρτιμερ ονομάστηκαν αντιβασιλείς.

 (Η Ισαβέλλα)

Ο Εδουάρδος ήταν άλλη ιστορία. Είχαν γίνει ήδη δύο αποτυχημένες προσπάθειες για  να απελευθερωθεί.

Για την ειρήνη του καθενός, ο τέως βασιλιάς της Αγγλίας έπρεπε να πεθάνει. Τον Σεπτέμβριο του 1327, ο Εδουάρδος Β΄ πέθανε, πιθανότατα δολοφονημένος. Μετά την κηδεία του στον καθεδρικό ναό του Γκλόστερ, στην Ισαβέλλα δόθηκε η καρδιά του σε μια ασημένια κασετίνα. Είναι ειρωνικό ότι το μόνο πράγμα που είχε ξεφύγει από τη ζωή της Ισαβέλλας ήταν δικό της μετά το θάνατο του συζύγου της.

Μέχρι το 1330, ο Μόρτιμερ είχε αποδειχθεί ότι είναι εξίσου άπληστος και αρπακτικός τύραννος με τους Ντεσπένσερ. Αλλά το "κερασάκι στην τούρτα" ήταν η εκτέλεση του θείου του βασιλιά, Έντμουντ, κόμη του Kent. Ο Εδουάρδος Γ΄ ήταν παντρεμένος τώρα, δεκαοχτώ ετών, και είχε γίνει πατέρας. Υποστηριζόμενος από τους ίδιους βαρόνους που είχαν καταθέσει τον πατέρα του, ο Εδουάρδος Γ΄ έλαβε τώρα μέτρα για να απαλλαγεί από τον Μόρτιμερ, ο οποίος συνελήφθη και κρεμάστηκε. Η Ισαβέλλα ήταν τόσο απογοητευμένη για να χάσει τον εραστή της που μπορεί να υπέστη μια νευρική κατάρρευση κατά τη διάρκεια των δύο ετών κατ' οίκον περιορισμό στο Κάστρο του Ουίνσδορ. Ο γιος της σίγουρα έβαλε την ευθύνη στον Μόρτιμερ, διακηρύσσοντας την αθωότητα της Ισαβέλλας.

Η Ισαβέλλα δέχτηκε σύντομα την επιστροφή στο δικαστήριο. Πλέον γιαγιά, η Ισαβέλλα ξόδεψε όσο περισσότερο χρόνο μπορούσε μαζί με την οικογένειά της. Πάντα ευσεβής, η Ισαβέλλα στράφηκε περισσότερο προς τη θρησκεία στα επόμενα χρόνια της, επισκέπτοντας ειδικότερα το ιερό του Αγίου Τόμας Μπέκετ στο Καντέρμπερι, ίσως για να αποκαταστήσει τις αμαρτίες της. Όταν πέθανε μετά από μια σύντομη ασθένεια το 1358, στην ηλικία των εξήντα δύο, θάφτηκε ντυμένη με το νυφικό της, κρατώντας την κασετίνα με την καρδιά του συζύγου της. Ωστόσο, δεν θάφτηκε με τον Εδουάρδο Β΄ στο Γκλόστερ, αλλά στην εκκλησία Greyfriars στο Λονδίνο, όπου το σώμα του Μόρτιμερ είχε θαφτεί μετά το θάνατό του.

Πηγή

http://scandalouswoman.blogspot.gr/2012/07/isabella-of-france-she-wolf-of-england.html

Δείτε επίσης

Για την πρώτη γυναίκα που κυβέρνησε - κατά πολλούς- την Αγγλία, Αυτοκράτειρα Ματθίλδη, δείτε εδώ: http://istorialogotexnia.blogspot.gr/2017/09/blog-post_11.html