Βλαντισλάβ Σπίλμαν, ο Εβραίος πιανίστας που σώθηκε από το στρατόπεδο εξόντωσης και κρυβόταν κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Από την ιστορία του βασίστηκε η ταινία "Ο Πιανίστας".
Καριέρα ως πιανίστας
Ο Σπίλμαν άρχισε τις σπουδές του ως πιανίστας στην Ακαδημία Μουσικής του Σοπέν στη Βαρσοβία της Πολωνίας. Το 1331 σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών στο Βερολίνο. Όταν δύο χρόνια αργότερα ο Χίτλερ έγινε καγκελάριος της Γερμανίας επέστρεψε στη Βαρσοβία, όπου έγινε γρήγορα ένας διάσημος πιανίστας και συνθέτης. Συνεργάστηκε με μουσικούς όπως ο Ρόμαν Τόντεμπεργκ, η Ίντα Χάντελ και ο Χένρυκ Σέριγκ, ενώ το 1934 περιόδευσε στην Πολωνία μαζί με τον Μπρόνισλαβ Γκίμπελ, Πολωνοαμερικανό βιολιστή. Στις 5 Απριλίου του 1935, ο Σπίλμαν εργάστηκε στο πολωνικό ραδιόφωνο.
Όταν το 1939 οι Γερμανοί κατέλαβαν την Πολωνία, δημιούργησαν γκέτο σε διάφορες πόλεις, συμπεριλαμβανομένης και της Βαρσοβίας. Αυτό δεν ήταν πρόβλημα για τον Σπίλμαν και την οικογένειά του καθώς το διαμέρισμά τους βρισκόταν μέσα στο γκέτο.
Ο Σπίλμαν συνέχισε να παίζει πιάνο σε εστιατόρια του γκέτο, καταφέρνοντας έτσι να συντηρήσει την εξαμελή οικογένειά του που περιλάμβανε τους γονείς του, τον αδερφό του Χένρυκ, τις αδερφές του Ρεγγίνα και Χαλίνα και τον ίδιο.
Διάσωση από το στρατόπεδο εξόντωσης
Ο Σπίλμαν και η οικογένειά του στάλθηκαν στο στρατόπεδο εξόντωσης Τρεμπλίνκα. Ωστόσο, ένας οικογενειακός φίλος που ανήκε στην Εβραϊκή Αστυνομία, ο Τζέρσι Λεβίνσκι, αναγνώρισε τον Σπίλμαν ανάμεσα σε ένα πλήθος ανθρώπων την στιγμή που πήγαινε να μπει στο τρένο και τον τράβηξε. Η υπόλοιπη οικογένειά του πήγε κανονικά στο στρατόπεδο και κανένας δεν επέζησε από εκεί.
Ο Σπίλμαν παρέμεινε στο γκέτο ως εργάτης και βοήθησε στο λαθρεμπόριο όπλων για την επερχόμενη εβραϊκή εξέγερση. Παρέμεινε εκεί μέχρι τις 13 Φεβρουαρίου του 1943, λίγο πριν την κατάργηση του γκέτο. Ο Σπίλμαν κρύφτηκε με τη βοήθεια παλιών του συναδέλφων κι απέφυγε τη σύλληψη και τον θάνατο από τους Γερμανούς και τους συνεργάτες τους πολλές φορές.
Από τον Αύγουστο του 1943, κρυβόταν σ' ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι και τον Νοέμβριο τον ανακάλυψε ένας Γερμανός αξιωματικός, ο Βιλμ Χόσενφελντ. Προς έκπληξη του Σπίλμαν, ο αξιωματικός δεν τον σκότωσε και, αφού έμαθε ότι ήταν πιανίστας, του ζήτησε να παίξει πιάνο. (Υπήρχε ένα στο ισόγειο). Ο Σπίλμαν έπαιξε ένα κομμάτι του Σοπέν, το Nocturne in C # Minor. Μετά από αυτό, ο Χόσενφελντ του έδειξε ένα καλύτερο μέρος για να κρυφτεί και του έφερε ψωμί με μαρμελάδα πολλές φορές. Πρόσφερε επίσης στον Σπίλμαν ένα παλτό του.
Μετέπειτα ζωή
Ο Σπίλμαν συνέχισε την καριέρα του ως πιανίστας μετά το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Σύνθεσε πολλά τραγούδια και κέρδισε ένα βραβείο από την Πολωνική Ένωση Συνθετών. Παντρεύτηκε μια γυναίκα ονόματι Χαλίνα και έκαναν δύο παιδιά, τον Κρίστοφερ και τον Αντρέι.
Η αυτοβιογραφία του "Ο θάνατος μιας πόλης" εκδόθηκε το 1946 και γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Το βιβλίο λογοκρίθηκε από τις σοβιετικές αρχές για πολιτικούς λόγους. Για παράδειγμα, η εθνικότητα του αξιωματικού Βιλμ Χόσενφελντ άλλαξε σε αυστριακή, καθώς θεωρήθηκε αδύνατο να δημοσιευθεί βιβλίο στην Πολωνία αμέσως μετά τη λήξη του πολέμου που να παρουσιάζει έναν Γερμανό ως καλό άνθρωπο.
Το 1998, ο γιος του Σπίλμαν Αντρέι δημοσίευσε το βιβλίο τη νέα εκτεταμένη έκδοση της αυτοβιογραφίας του πατέρα του με τον τίτλο "Ο Μοιραίος Επιζώντας" σε έναν γερμανικό εκδοτικό οίκο. Στα αγγλικά μεταφράστηκε ως "Ο Πιανίστας", απ' όπου βασίστηκε η ταινία.
(Ο Σπίλμαν σε μεγαλύτερη ηλικία)
Ο Σπίλμαν πέθανε στις 6 Ιουλίου του 2002 σε ηλικία 88 ετών.
Ο Σπίλμαν πέθανε στις 6 Ιουλίου του 2002 σε ηλικία 88 ετών.
Ποιος ήταν ο Βιλμ Χόσενφελντ;
Ο Βιλμ Χόσενφελντ γεννήθηκε το 1895 σε καθολική οικογένεια. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τοποθετήθηκε στην Πολωνία. Ήταν μέλος του ναζιστικού κόμματος από το 1935, αλλά όσο περνούσε ο καιρός, απογοητεύτηκε από το κόμμα και τις πολιτικές του εξαιτίας της κακής αντιμετώπισης απέναντι στους Πολωνούς και ιδιαίτερα στους Εβραίους. Όπως έγραψε στη σύζυγό του, Αν Μαρί, "Τι δειλοί που είμαστε, θέλοντας να είμαστε καλύτεροι και επιτρέποντας να συμβούν όλα αυτά. Γι' αυτό θα τιμωρηθούμε, και μετά από εμάς τα αθώα παιδιά μας, επειδή επιτρέποντας όλ' αυτά να συμβούν, είμαστε άξιοι κάθε ευθύνης".
Ο Χόσενφελντ μίλησε με πολλούς Πολωνούς και προσπαθούσε να μάθει τη γλώσσα τους. Οι ενέργειές του υπέρ των Πολωνών άρχισε το 1939, όταν επέτρεψε σε αιχμάλωτους Πολωνούς να έχουν επικοινωνία με τις οικογένειές τους και πέτυχε την απελευθέρωση τουλάχιστον ενός.
Μετά το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, καταδικάστηκε σε 25 χρόνια σκληρής εργασίας για κατασκοπεία. Το 1946, σε μια επιστολή προς τη γυναίκα του, ανέφερε τα ονόματα των Εβραίων που είχε σώσει και την παρακάλεσε να έρθει σε επαφή μαζί τους.
Ο Σπίλμαν έμαθε το όνομα του αξιωματικού που του πρόσφερε βοήθεια το 1950 κι έκανε προσπάθειες για να τον βγάλει από τη φυλακή. Ζήτησε τη βοήθεια του επικεφαλή της μυστικής αστυνομίας της Πολωνίας, Τζέικομπ Μπέρμαν, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι δεν μπορούσε να κάνει τίποτα.
Ο Βιλμ Χόσενφελντ πέθανε σε σοβιετικό στρατόπεδο συγκέντρωσης το 1951, σε ηλικία 57 ετών, ύστερα από βασανιστήρια.
Πηγές
https://en.wikipedia.org/wiki/W%C5%82adys%C5%82aw_Szpilman
https://en.wikipedia.org/wiki/Wilm_Hosenfeld
http://www.dailymail.co.uk/news/article-3334954/The-good-Nazi-Courageous-story-guilt-wracked-German-officer-saved-Pianist-inspired-Hollywood-blockbuster.html
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου