Η αληθινή ιστορία της ψεύτικης Αναστασίας.

Στις 17 Ιουλίου του 1918, ο Τσάρος Νικόλαος Β΄, η Τσαρίνα Αλεξάνδρα και τα πέντε παιδιά τους δολοφονήθηκαν σ' ένα υπόγειο στο Εκατερίνεμπουργκ. Μετά από 300 χρόνια αυτοκρατορικής κυριαρχίας, η δυναστεία των Ρομανόφ τελείωσε άδοξα. 
Δύο χρόνια αργότερα, μια γυναίκα πήδηξε από μια γέφυρα στο Βερολίνο. Η "Άγνωστη Κυρία" δεν είχε χαρτιά στις τσέπες της και αρνήθηκε να αποκαλύψει την ταυτότητά της. Εισήλθε γρήγορα σ' ένα ψυχιατρείο. Δεν μιλούσε καθόλου για 6 μήνες κι έμεινε στο ψυχιατρείο 2 χρόνια.

H Αναστασία

Μια μέρα, μια ασθενής αναγνώρισε τη γυναίκα ως μια από τις χαμένες Μεγάλες Δούκισσες. Πολλοί φίλοι και υπηρέτες της βασιλικής οικογένειας πήγε να δει τη γυναίκα και την αναγνώρισαν ως τη Μεγάλη Δούκισσα Τατιάνα, τη δεύτερη κόρη του τέως Τσάρου. Η στάση της γυναίκας δεν ήταν ενθαρρυντική. Μερικές φορές αρνιόταν να δει τους επισκέπτες και να απαντήσει στις ερωτήσεις τους, άλλοτε τους άφηνε να τη δουν όμως δεν έλεγε τίποτα μέχρι να φύγουν. Ο καπετάνιος Nicholas von Schwabe, ένας πρώην προσωπικός φρουρός της μητέρας του τέως Τσάρου, Μαρίας, της έδειξε φωτογραφίες της βασιλικής οικογένειας. Αν και αναστατωμένη, αρνήθηκε να μιλήσει. Μόνο αργότερα τη νύχτα έλεγε στους νοσηλευτές: "Ο κύριος έχει μια φωτογραφία της γιαγιάς μου".

Η Sophie Buxhoeveden, μια πρώην κυρία επί των τιμών της Τσαρίνας, η οποία, βλέποντας τη μυστηριώδη ασθενή, αναγνώρισε την ομοιότητα αλλά είπε πως ήταν «πολύ κοντή για να είναι η Τατιάνα». Για πρώτη φορά, η γυναίκα απάντησε: «Ποτέ δεν είπα ότι ήμουν η Τατιάνα». Ο καπετάνιος von Schwabe ήρθε πάλι, γνωρίζοντας αυτή τη φορά ότι πιέζοντας την ασθενή ή ακόμα και ζητώντας μια άμεση ερώτηση δεν θα κατάφερνε τίποτα. Αντ' αυτού, προσέφερε μια λίστα με τα ονόματα των πριγκιπισσών. Αν δεν μπορούσε να πει ποια ήταν, θα μπορούσε ίσως να δείξει ποια δεν ήταν. Εκείνη διέγραψε όλα τα ονόματα εκτός από ένα. Χωρίς να λέει ούτε λέξη, η Άγνωστη Κυρία έγινε Αναστασία: ένα απ' τα μεγαλύτερα βασιλικά αινίγματα του 20ού αιώνα. 
Η ασθενής του Βερολίνου, που πήρε το όνομα "Άννα Άντερσον", δεν ήταν η μόνη που ισχυρίστηκε ότι ήταν ένα από τα παιδιά της βασιλικής οικογένειας. Άλλες 4 γυναίκες είχαν ισχυριστεί πως ήταν η Αναστασία, 7 άνδρες είπαν πως ήταν ο Τσάρεβιτς Αλεξέι και αρκετές γυναίκες ισχυρίστηκαν πως ήταν μια από τις άλλες κόρες του Τσάρου: η Όλγα, η Τατιάνα και η Μαρία. Ωστόσο, ένας μύθος δημιουργήθηκε γύρω απ' το όνομα της Αναστασίας, κάτι που συνέβαλε εν μέρει η ιστορία της Άντερσον. Η ιστορία της τελευταίας ενέπνευσε την κλασική ταινία "Αναστασία" με πρωταγωνίστρια την Ίνγκριντ Μπέργκμαν, και την ομότιτλη ταινία κινουμένων σχεδίων. 
Αφού έφυγε από το νοσοκομείο, η Άννα Άντερσον είχε πολλούς θαυμαστές που πίστευαν πως ήταν η χαμένη Μεγάλη Δούκισσα. Τα νέα της δολοφονίας των Ρομανόφ είχαν γίνει γνωστά και φήμες έλεγαν ότι είχε επιζήσει ένα παιδί. 
Ο επιθεωρητής Franz Grunberg έπεισε τη θεία της Αναστασίας, την Ειρήνη της Έσσης, να δει την Άντερσον στο σπίτι του. Η Ειρήνη, παρ' όλο που ήλπιζε πως κάποια από τις ανιψιές της θα είναι ζωντανή, ήταν απρόθυμη. Κατά τη διάρκεια του γεύματος, η Άντερσον έφυγε εξαγριωμένη απ' το τραπέζι. Η Ειρήνη την ακολούθησε, ρωτώντας την: "Δεν ξέρεις ότι είμαι η θεία σου, η Ειρήνη;" Η Άντερσον παρέμεινε σιωπηλή, γεμάτη δάκρυα. Τελικά η Ειρήνη αποχώρησε, λέγοντας πως δεν αναγνωρίζει τη γυναίκα. Ήταν τόσο αναστατωμένη, που απαγόρεψε σ' οποιονδήποτε στο σπίτι της να αναφέρει την Αναστασία. 

(Η Άντερσον)

Για σχεδόν μια δεκαετία, η Άντερσον γυρνούσε από κάστρα και σπίτια, εξαρτώμενη απ' την καλοσύνη πλούσιων ξένων. Η γκουβερνάντα της Αναστασίας, ο πρώην δάσκαλός της και διάφοροι βασιλικοί υπάλληλοι αρνήθηκαν ότι ήταν η αληθινή, ενώ ο Γκλεμπ Μπότκιν, γιος του βασιλικού γιατρού Ευγένιου Μπότκιν (που δολοφονήθηκε μαζί με την οικογένεια του Τσάρου) έγινε ένας απ' τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της. Δέκα χρόνια μετά τη δολοφονία του Τσάρου και της οικογένειάς του, ο Μπότκιν προσέλαβε δικηγόρο για να βοηθήσει την Άντερσον να διεκδικήσει τα δικαιώματά της. Έτσι ξεκίνησε η μεγαλύτερη δίκη της γερμανικής ιστορίας. 

Οι στενότεροι συγγενείς της Αναστασίας (μ' εξαίρεση την πριγκίπισσα Ειρήνη) είχαν διατηρήσει μια γενική απόσταση από το θέμα της Άντερσον. Ωστόσο, για τα επόμενα 32 χρόνια, πολέμησαν εναντίον της στο δικαστήριο. Καμιά πλευρά δεν είχε αρκετά στοιχεία. Ο dr. Otto Reche, ανθρωπολόγος κι εγκληματολόγος, δήλωσε ότι η Άντερσον έχει μια καταπληκτική ομοιότητα με την Αναστασία, "κάτι που είναι ικανό μόνο εάν είναι ομοζυγωτικά δίδυμα ή το ίδιο πρόσωπο". 

Αλλά οι ευγενείς είχαν ένα αναπόφευκτο αποδεικτικό στοιχείο υπέρ τους: το όνομα της Φρανσίσκα Σάνσκοβσκα. Το 1927, μια εφημερίδα δημοσίευσε πως ανακάλυψε ότι η Άντερσον ήταν η Σάνσκοβσκα, μια Πολωνή εργάτρια. Είχε κηρυχθεί παράφρων μετά από τραυματισμό σε εργοστασιακή έκρηξη κι εξαφανίστηκε λίγο μετά την εμφάνιση της Άντερσον. Ο αδερφός της Σάνσκοβσκα, Φέλιξ, υπέγραψε πως η Άντερσον μοιάζει με την αδερφή του. Το δικαστήριο αποφάσισε ότι η Άντερσον δεν ήταν η Αναστασία. 

Η Άντερσον δραπέτευσε από τη Γερμανία και έφτασε τις ΗΠΑ, που παντρεύτηκε έναν άντρα που την αποκαλούσε Αναστασία. Πέθανε το 1984. Επτά χρόνια μετά βρέθηκαν τα σώματα του Τσάρου, της Τσαρίνας και τριών απ' τα παιδιά τους. Απουσίαζε το σώμα του Αλεξέι κι ένα που αναγνωρίστηκε ως εκείνο της Μαρίας ή της Αναστασίας. Τότε έγινε τεστ DNA στην Άντερσον, που αποκάλυψε πως δεν είχε καμιά συγγένεια με τους Ρομανόφ. Αντίθετα, ταίριαξε με ένα ανίψι της Πολωνής εργάτριας Σάνσκοβσκα. Τα σώματα του Αλεξέι και μιας από τις αδερφές του βρέθηκε τον Ιούλιο του 2007.

 Πηγή

 http://www.refinery29.com/2016/05/110617/anna-anderson-anastasia-romanov-impostor