Ρασπούτιν, ο "τρελός μοναχός" που ήταν ο μόνος που μπορούσε να σταματήσει την αιμορραγία του γιου του Τσάρου, Αλεξέι. Η σχέση του με την Τσαρίνα και τις κόρες της.

Ο Νικόλαος Β΄ της Ρωσίας είχε με τη σύζυγό του Αλεξάνδρα της Έσσης τέσσερις κόρες, την Όλγα, την Τατιάνα, τη Μαρία και την Αναστασία. Ο πολυπόθητος διάδοχος, Αλεξέι, γεννήθηκε το 1904. Ωστόσο, έπασχε από αιμοφιλία, μια ασθένεια που κληρονόμησε απ' τη μητέρα του. Τόσο η μητέρα του όσο και η μια από τις αδερφές του ήταν φορείς της αιμο(ρρο)φιλίας. 
Το αγόρι είχε συχνά εξωτερικές κι εσωτερικές αιμορραγίες και οι γιατροί επέμειναν πως θα πεθάνει. Απελπισμένη, η Αλεξάνδρα στράφηκε στον Ρώσο μυστικιστή Ρασπούτιν, που "θεράπευε" μ' επιτυχία τον Αλεξέι, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη της. Ενώ κάποιοι ισχυρίζονται ότι ο Ρασπούτιν υπνώτιζε το αγόρι, άλλοι λένε πως επρόκειτο για μαύρη μαγεία. Άλλοι αναρωτιούνται αν όντως ο "τρελός μοναχός" είχε θεραπευτικές ιδιότητες.  

Πρώτα χρόνια

Ο Γκριγκόρι Γεμίφοβιτς Ρασπούτιν γεννήθηκε το 1869 στη Σιβηρία. Από μικρή ηλικία, οι χωριανοί παρατηρούσαν ότι το αγόρι ήταν διαφορετικό και πίστευαν ότι είχε υπερφυσικές δυνάμεις. Σύμφωνα με μια απόκρυφη ιστορία, ο πατέρας του Ρασπούτιν είχε κλέψει ένα άλογο κι εκείνος ήξερε ποιος ήταν ο ένοχος μέσω της "θείας γνώσης". 

Όταν ήταν 18, ο Ρασπούτιν πήγε σ' ένα μοναστήρι. Ισχυρίστηκε μάλιστα ότι εκεί είδε ένα όραμα της Παναγίας. Ωστόσο, δεν ολοκλήρωσε ποτέ το πρόγραμμα και αντ' αυτού παντρεύτηκε έναν χρόνο μετά μια ντόπια γυναίκα, την Πρασκόβια Ντουμπροβίνα κι έκαναν μαζί τρία παιδιά: τη Μαρία (ή Ματρώνα), τη Βαρβάρα και τον Ντμίτρι. 

Η ζωή του Ρασπούτιν άλλαξε το 1892, όταν έμεινε για λίγο καιρό σ' ένα μοναστήρι. Παρά το ψευδώνυμο του "τρελού μοναχού", δεν πήρε ποτέ τους ιερούς όρκους. Όσοι άντρες πήγαιναν να γίνουν μοναχοί συνήθως εγκατέλειπαν για πάντα τις οικογένειές τους και τις προηγούμενες ζωές τους, αλλά ο Ρασπούτιν συνέχισε να βλέπει την οικογένειά του - οι κόρες του αργότερα έμειναν μαζί του στην Πετρούπολη - και να στηρίζει τη σύζυγό του οικονομικά.

 Η θεραπεία του Αλεξέι και η σχέση του με την βασιλική οικογένεια

Ο Ρασπούτιν τράβηξε την προσοχή πολλών Ρώσων Ορθόδοξων κληρικών, που τον σύστησαν στον Νικόλαο Β΄ και τη σύζυγό του, Αλεξάνδρα, και κλήθηκε για να σταματήσει την αιμορραγία του διαδόχου. Εκπληκτικά, ο Ρασπούτιν φαινόταν ικανός να βοηθήσει το αγόρι. Κάθε φορά που ο Αλεξέι αιμορραγούσε, καλούσαν τον Ρασπούτιν και η κατάσταση του αγοριού βελτιωνόταν. Το αν ήταν θεϊκή θεραπεία μέσω της προσευχής ή πρακτικό αποτέλεσμα της παρουσίας του Ρασπούτιν, παραμένει μυστήριο. Πάντως, ο Ρασπούτιν έδωσε κάποιες πρακτικές συμβουλές στην οικογένεια που θα βελτίωναν την κατάσταση του αγοριού. Για παράδειγμα, τους είπε να μην του δίνουν ασπιρίνη, ένα φάρμακο καινούργιο που οι γιατροί το χρησιμοποιούσαν. Σήμερα γνωρίζουμε ότι η ασπιρίνη λεπταίνει το αίμα και χειροτερεύει την αιμορραγία. Επίσης τους συμβούλεψε να απομακρύνουν τους γιατρούς, κάτι που θα μείωνε το άγχος του αγοριού και θα βελτίωνε την υγεία του.

 (Η Τσαρίνα Αλεξάνδρα)
Οι υποτιθέμενες  θεραπευτικές δυνάμεις του Ρασπούτιν συζητούνται μέχρι σήμερα. Η αδερφή του Τσάρου, η Μεγάλη Δούκισσα Όλγα Αλεξάνδροβνα, έγραψε ότι παρατήρησε τον Ρασπούτιν να θεραπεύει τον Αλεξέι γονατίζοντας στους πρόποδες του κρεβατιού του και λέγοντας προσευχές. Η ηρεμιστική ατμόσφαιρα φέρεται να βοηθούσε στην ανάκαμψη του κληρονόμου. Η κυρία επί των τιμών της Αλεξάνδρας, Sophie Buxhoeveden, πίστευε ότι ο Ρασπούτιν χρησιμοποιούσε κάποια αγροτική θεραπεία, γνωστή στη Σιβηρία για την κατάπαυση της αιμορραγίας στα άλογα.

Το βασιλικό ζευγάρι είχε ξανασυμβουλευτεί στο παρελθόν πνευματικούς συμβούλους, αλλά ο Ρασπούτιν κατάφερε να υπερισχύσει των υπόλοιπων, καθώς καταλάβαινε τις εσωτερικές τους ελπίδες και τους έλεγε ότι ήθελαν να ακούσουν. Ενθάρρυνε τον Νικόλαο να έχει περισσότερη εμπιστοσύνη στον ρόλο του ως Τσάρος και καθησύχασε την Αλεξάνδρα από τις ανησυχίες της. Η Τσαρίνα επίσης έμαθε στα παιδιά της να βλέπουν τον Ρασπούτιν ως "τον φίλο μας".

Σχέσεις με αριστοκράτισσες και κατηγορίες για βιασμό

Πολλοί θεωρούσαν τον Ρασπούτιν ως επικίνδυνο άτομο με αδικαιολόγητη εξουσία πάνω από την βασιλική οικογένεια. Άλλοι τον θεωρούσαν άγιο άνθρωπο εξαιρετικών ταλέντων, παρά τον μάλλον ανορθόδοξο τρόπο ζωής του. Ο Ρασπούτιν εμφάνιζε συμπεριφορές που δεν ήταν καθόλου αυτό που θα λέγαμε "ιερό". Για τον Ρασπούτιν, οι έννοιες της αμαρτίας και της μετάνοιας διασυνδέθηκαν με τη σωτηρία, και η τελευταία δεν μπορούσε να υπάρξει χωρίς την πρώτη. Ως εκ τούτου, αμάρτησε πρόθυμα και ανοιχτά, αναζητώντας τη μετάνοια και τη σωτηρία για τις αμαρτίες που διέπραξε. Φήμες εξαπλώθηκαν σε όλη την Αγία Πετρούπολη, συμπεριλαμβανομένων των κατηγοριών ότι είχε βιάσει μια καλόγρια και ότι αποπλάνησε την ίδια την Αλεξάνδρα και τις κόρες της.

Έλεγε στις οπαδούς του ότι "δεν τις ταπεινώνει, αλλά τις εξαγνίζει". Είχε πολλούς πρόθυμους οπαδούς, παρά την κακή του προσωπική υγιεινή. Ένας γνωστός του παρατήρησε ότι "μύριζε σαν κατσίκα". Αυτό δεν αποθάρρυνε τις γυναίκες που τον υποστήριζαν. Δύο αδερφές, ηλικίας 15 και 20 ετών, κοιμήθηκαν μαζί του. Αυτό εξόργισε τη μητέρα τους, στην οποία ο Ρασπούτιν απάντησε: "Η μέρα της σωτηρίας έφτασε για τις κόρες σας". 
Μια γκουβερνάντα των πριγκιπισσών, η Μαρία Βισνιάκοβνα, υποστήριξε ότι ο Ρασπούτιν τη βίασε. Η Βισνιάκοβνα ήταν αρχικά οπαδός του Ρασπούτιν, αλλά αργότερα απογοητεύτηκε.  Η Αλεξάνδρα αρνήθηκε να την πιστέψει, λέγοντας πως: "Ότι κάνει ο Ρασπούτιν είναι άγιο". Η Βισνιάκοβνα απολύθηκε λίγα χρόνια μετά. 
Η γυναίκα του, Πρασκόβια, που ήταν 3 χρόνια μεγαλύτερή του, ήταν δυσαρεστημένη με τις απιστίες του και είχε πει ότι "Έχει αρκετό για όλες". Ωστόσο, του παρέμεινε πιστή μέχρι το τέλος της ζωής του. 

Δολοφονία

Σύμφωνα με πληροφορίες, η πρώτη απόπειρα δολοφονίας κατά του Ρασπούτιν έγινε το 1914, όταν μια πόρνη, η Χιονία Γκούσεβα, τον μαχαίρωσε στο έντερο. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, η Γκούσεβα φώναξε: "Σκότωσα τον αντίχριστο!" Αν και ο Ρασπούτιν επέζησε της επίθεσης, η συμπεριφορά του άλλαξε μόνιμα.

Το 1916, ο Μέγας Δούκας Ντμίτρι Πάβλοβιτς και ο Φέλιξ Γιουπούσοφ αποφάσισαν να δολοφονήσουν τον Ρασπούτιν. Χρησιμοποιώντας τη γυναίκα του Φέλιξ, Ιρίνα, για να τον δελεάσουν, τον κάλεσαν στο σπίτι του Φέλιξ. Εκεί, του έδωσαν να φάει δηλητηριασμένο φαγητό. Παρ' όλο που ήταν αρκετά δυνατό για να σκοτώσει πέντε άντρες, ο Ρασπούτιν δεν έπαθε τίποτα.
Οι δολοφόνοι τον χτύπησαν και τον πυροβόλησαν, αλλά ο Ρασπούτιν ήταν ακόμα ζωντανός. Στη συνέχεια, βρέθηκε πνιγμένος σε ποταμό τρεις μέρες μετά. Αν και οι αυτοψίες έδειξαν πως ήταν ζωντανός όταν πετάχτηκε στον ποταμό, η ακριβής αιτία του θανάτου του παραμένει μυστήριο.                                                                                                              
Μια δήλωση του Ρασπούτιν στον Τσάρο λίγο πριν πεθάνει είναι αρκετά ενδιαφέρουσα: "Αν με σκοτώσουν κοινοί άνδρες, εσείς και τα παιδιά σας θα κυβερνήσετε στη Ρωσία για αιώνες ακόμη. Αν με σκοτώσουν άνδρες της οικογένειάς σας, εσύ και η οικογένειά σου θα δολοφονηθείτε απ' τον λαό". Σχεδόν δύο χρόνια αργότερα, ολόκληρη η οικογένεια δολοφονήθηκε από τους Μπολσεβίκους.
Ο Ρασπούτιν θεωρείται από πολλούς ότι είναι έμμεσα υπεύθυνος για την Ρωσική επανάσταση. Μετά την επανάσταση, ο Αλέξανδρος Κερένσκι είχε δηλώσει πως: "Χωρίς τον Ρασπούτιν, δεν θα υπήρχε κανένας Λένιν".

Πηγές

https://www.smithsonianmag.com/history/murder-rasputin-100-years-later-180961572/

http://all-that-is-interesting.com/rasputin-history

http://www.dailymail.co.uk/news/article-2553577/The-sexual-obsession-drove-Rasputin-death-Countless-myths-woven-But-dazzling-book-using-private-diaries-reveals-new-details-self-styled-Christ-miniature.html

http://www.weirdworm.com/